Güncellenme Tarihi: 25 Ekim 2024

Zina, Türk Medeni Kanunu’nun 161. maddesinde düzenlenmiş özel bir boşanma sebebidir. Eşlerden birinin, diğer eşi aldatması halinde mutlak boşanma sebebi olarak kabul edilir. İspat edilmesi durumunda, mahkeme tarafından doğrudan boşanma kararı verilebilir.

Zina davalarında ispat yükümlülüğü, aldatıldığını iddia eden eşe aittir. Bu davalarda taraflar her türlü delille ispat yapabilirler. Zina davasında deliller şunlar olabilir:

• Tanık beyanları: Zinanın gerçekleştiğini gören veya duyan kişilerden alınan ifadeler.
• Fotoğraf, video gibi görsel deliller: Zinanın belgelenmesi.
• Telefon, mesaj kayıtları: Aldatma iddiasını destekleyen iletişim kanıtları.
• Zührevi hastalık raporları: Cinsel yolla bulaşan hastalıkların varlığı, zinayı kanıtlayabilir.

Zina nedeniyle boşanma davası, aldatılan eşin olayı öğrendiği tarihten itibaren 6 ay, zina fiilinin gerçekleştiği tarihten itibaren 5 yıl içinde açılmalıdır. Bu süreler, hak düşürücü niteliktedir ve hâkim tarafından resen dikkate alınır. Af durumu söz konusu olduğunda ise zina nedeniyle boşanma davası açma hakkı ortadan kalkar.

Zina nedeniyle boşanmada, velayet ve nafaka konuları, çocuğun menfaati göz önünde bulundurularak değerlendirilir. Zinaya karışan eşin, otomatik olarak velayet hakkını kaybetmesi gibi bir kural yoktur. Mahkeme, velayet konusunda çocuğun güvenliği ve refahını öncelikli olarak dikkate alır.

Zina nedeniyle boşanma talebinde bulunan eş, aynı zamanda evlilik birliğinin temelinden sarsılması sebebine dayanarak da boşanma isteyebilir. Bu durumda mahkeme, her iki sebebi de dikkate alarak karar verecektir.